อยู่ดีๆ ก็คิดถึงเรื่องราวสมัยเป็นนักเรียนผูกคอซอง ถุงเท้าย้วย ผมสั้นเท่าติ่งหู นึกแล้วก็อดขำไม่ได้ว่าเราเคยผ่านช่วงเวลาแบบนั้นมาได้อย่างไร และจู่ๆ ก็ดันไปขุดสมุดเฟรนด์ชิพที่เก็บไว้ในลังนับสิบปีที่ฝุ่นเกาะหนาเป็นนิ้วออกมาเคาะฝุ่นเพื่อรำลึงถึงความหลัง เฮ้ย..ย เมื่อก่อนเราหน้าตาอย่างนี้หรอเนี้ย อยากมุดรูหนูตายยิ่งกว่าหนูหิ่นซะอีก แล้วนั่นกลุ่มเพื่อนซี้หลังห้องที่ชอบแย่งเล่นกระโดดหนังยางนิหน่า (อารมณ์ประมาณว่าตื่นตากับสภาพหน้าเพื่อนในสมัยก่อนมาก) 555+
จนกระทั่งเกือบถึงหน้าสุดท้ายที่ถือว่าเป็นจุดคลายแมกซ์ของเล่ม เพราะเป็นการรวบรวมความทรงจำบ้าๆ บอๆ ทั้งหลายผ่านรูปถ่ายที่เห็นแล้วอยากร้องจ๊าก…ก และเชื่อว่าเพื่อนๆ ชาว Lnw ต้องเคยผ่านวีรกรรมสุดซ่าส์และการเล่นที่ดูจะปัญญาอ่อนเหล่านี้มาแทบทุกคน อย่างน้อยตอนเด็กๆ ก็ต้องเคยเล่นขายของ ไม่ก็พ่อแม่ลูกกันมาบ้างแหละจริงไหม !! ถ้าไม่เชื่อต้องลองไปติดตามชมในการ์ตูนมลแมน (Monman) ย้อนอดีตวัยเด็กในตอนนี้ได้เลย
ภาพและเรื่องโดย: Monman (facebook.com/monmantoon)
